જો આપણે 50 વર્ષ પહેલાની વાત કરીએ તો આવી ઘણી ટેક્નોલોજીઓ છે, જેના વિશે કોઈએ વિચાર્યું પણ ન હતું. જો કે સમયની સાથે વિજ્ઞાન અને ટેકનોલોજીએ વિકાસના અનેક સ્તરો પાર કર્યા છે. જ્યાં એક સમયે અનેક રોગોની સારવાર શક્ય ન હતી ત્યાં હવે કેન્સર જેવા રોગોની સારવાર ઉપલબ્ધ છે.

1969 માં, એપોલો 11 એ નીલ આર્મસ્ટ્રોંગને ચંદ્ર પર સફળતાપૂર્વક લેન્ડ કર્યું હતું. તે ચંદ્રની સપાટી પર પગ મૂકનાર પ્રથમ માનવ બન્યો. આ માત્ર શરૂઆત હતી કારણ કે ત્યારથી આ ક્ષેત્રમાં ઘણા આશ્ચર્યજનક વિકાસ થયા છે.

એ જ રીતે, 2022 પહેલા ચંદ્રની કઠોર જમીન પર પાક ઉગાડવાનો વિચાર એક સ્વપ્ન જેવો લાગતો હતો. પરંતુ ફ્લોરિડાની યુનિવર્સિટીના વૈજ્ઞાનિકોએ ચંદ્રની જમીનમાં છોડ ઉગાડવાના તેમના પ્રયાસોમાં સફળતા મેળવી છે.

ઉલ્લેખનીય છે કે તેઓ ચંદ્ર પર પાક ઉગાડવા માટે ગયા નથી. તેઓએ તેને અહીં પૃથ્વી પર તેમની લેબમાં ઉગાડ્યું છે. આજે અમે તમને તે પ્રક્રિયા વિશે જણાવીશું જેના દ્વારા તેઓ ચંદ્રની ધરતી પર છોડ ઉગાડતા હતા. અહીં અમે તમને જણાવીશું કે તેઓએ કેવા પ્રકારનો પાક ઉગાડ્યો છે, વાસ્તવમાં જમીન કેવી રીતે સંપાદિત કરવામાં આવી હતી વગેરે.

ચંદ્ર પરના ઘણા મિશન દરમિયાન, અવકાશયાત્રીઓએ વૈજ્ઞાનિકો અને સંશોધકોને અભ્યાસ અને તપાસ કરવા માટે ચંદ્રની માટી પોતાની સાથે લાવ્યા હતા. ચંદ્ર પરની જમીન સખત છે અને તેમાં પોષક તત્વોનો અભાવ છે. આ એક કારણ છે કે ચંદ્ર પર છોડ ઉગાડવાનું કાર્ય મુશ્કેલ છે. પરંતુ મે 2022 માં, ફ્લોરિડા યુનિવર્સિટીના ત્રણ સંશોધકોએ કોમ્યુનિકેશન્સ બાયોલોજી જર્નલમાં પ્રકાશિત તેમનું સંશોધન રજૂ કર્યું.

આ પ્રસ્તાવ સૌપ્રથમ 12 વર્ષ પહેલા લખવામાં આવ્યો હતો અને ઘણી વખત તેને નકારી કાઢવામાં આવ્યો હતો. એના લિસા પોલે ફ્લોરિડાની યુનિવર્સિટીની યુટ્યુબ ચેનલ પર અપલોડ કરેલા એક વીડિયોમાં કેટલીક માહિતી શેર કરી છે.

તેણે કહ્યું, રોબ ફાર્લે અને મેં 2010 માં અમારી પ્રથમ દરખાસ્ત લખી હતી. સારું, મને લાગે છે કે જ્યારે તેઓને પહેલી વાર અમારી ઓફર મળી, ત્યારે તેઓ આના જેવા હતા: "આ લોકો શું કરવા માંગે છે?" પહેલો પ્રયોગ નકારવામાં આવ્યો અને અમને પૂછવામાં આવ્યું કે શું તમે આ બધા પ્રયોગો સિમ્યુલન્ટમાં ન કરી શકો? ઠીક છે, હા અમે કરી શકીએ છીએ અને તે અમે કર્યું છે.

આખરે પ્રોજેક્ટ મંજૂર થયો અને વૈજ્ઞાનિકોને તેમના પ્રયોગો માટે ચંદ્રની માટી મળી. રોબર્ટ ફાર્લે પાસે જ્યારે પેકેટ પ્રથમવાર આવ્યું ત્યારે ચંદ્રની માટીને પકડી રાખવાનો આનંદ વિડિયોમાં શેર કરે છે.

નાસાએ વૈજ્ઞાનિકોને એપોલો 11, 12 અને 17 મિશન દરમિયાન એકત્રિત કરેલા નમૂનાઓ આપ્યા, જેને રેગોલિથ કહેવાય છે. તેઓએ દરેક છોડ માટે માત્ર 1 ગ્રામ માટીના નમૂનાનો ઉપયોગ કર્યો, જે એક પડકારજનક કાર્ય હતું. આ પ્રયોગ માટે અરેબિડોપ્સિસ થલિયાના નામના છોડના બીજનો ઉપયોગ કરવામાં આવ્યો હતો, જે સરસવના ગ્રીન્સ સાથે સંબંધિત છે. નાના કદ અને વૃદ્ધિની સરળતા આ છોડને વિવિધ વૈજ્ઞાનિક અભ્યાસ માટે યોગ્ય બનાવે છે.

ટીમે સેમ્પલમાં પાણી અને પછી બીજ ઉમેર્યા. પછી તેઓ ટ્રેને ટેરેરિયમ બોક્સમાં સ્વચ્છ રૂમમાં મૂકે છે. પોષક તત્વોનો પુરવઠો વધારવા માટે, દરરોજ પોષક દ્રાવણ ઉમેરવામાં આવ્યું હતું. અને બે દિવસ પછી, તેઓએ અંકુરની બહાર આવતા જોયા. એના લિસા પોલે એક નિવેદનમાં આ વાત શેર કરી છે. તેણીએ કહ્યું કે બે દિવસ પછી, તેઓ અંકુરિત થવા લાગ્યા. બધું અંકુરિત થયું. હું તમને કહી શકતો નથી કે અમે કેટલા આશ્ચર્યચકિત હતા.

ટીમે છોડની લણણી કરી અને 20 દિવસ પછી જ્યારે તેઓ ફૂલ આવવાના હતા ત્યારે તેમને જમીન પર ઉતારી દીધા. પછી તેઓએ આરએનએનો અભ્યાસ કર્યો અને જોયું કે છોડ તણાવમાં હતા. છોડ ઉગાડ્યા અને વિકસિત થયા, તેમ છતાં તેઓ ખીલ્યા ન હતા.

પરંતુ વૈજ્ઞાનિકો અને સંશોધકો માને છે કે આ શોધે વધુ ફળદાયી ભવિષ્ય અને ઉત્પાદક સંશોધનનો માર્ગ મોકળો કર્યો છે, જ્યાં અવકાશયાત્રીઓ ચંદ્ર પર છોડ ઉગાડી શકશે. ટીમ હવે અભ્યાસ કરવાનું લક્ષ્ય રાખે છે કે શું છોડને રેગોલિથમાં વધવા માટે જે જનીનોને સમાયોજિત કરવાની જરૂર છે તે સમાન છે. તેઓ એ પણ જાણવા માંગે છે કે શું ચંદ્ર રેગોલિથ અમને મંગળના રેગોલિથ અને તે તત્વમાં સંભવિતપણે વૃદ્ધિ પામી શકે તેવા છોડ વિશે વધુ સમજવામાં મદદ કરી શકે છે.

નાસાના જૈવિક અને ભૌતિક વિજ્ઞાન (બીપીએસ) વિભાગના પ્રોગ્રામ સાયન્ટિસ્ટ શર્મિલા ભટ્ટાચાર્યએ આ વિકાસ વિશે જણાવ્યું હતું કે આપણી આસપાસ છોડ હોવા જ આપણા માટે આનંદદાયક નથી, ખાસ કરીને જ્યારે આપણે અવકાશમાં નવા સ્થળોએ જવાનું સાહસ કરીએ છીએ, તેના બદલે તે આપણા માટે પૂરક બની શકે છે. આહાર અને ભવિષ્યના માનવ સંશોધનને સક્ષમ કરે છે.