કેટલીક ઘટનાઓ આપણા બધાના જીવનમાં રોજ બનતી હોય છે, જેને આપણે સામાન્ય માનીએ છીએ. જો કે આપણે એ પણ નથી જાણતા કે તેની પાછળ વિજ્ઞાન કામ કરે છે. આવી જ એક સામાન્ય પ્રક્રિયા છે બગાસું આવવું. સામાન્ય રીતે એવું માનવામાં આવે છે કે જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ એક જ વસ્તુ કરવાથી થાકી જાય છે અથવા આળસ અનુભવે છે, ત્યારે તેને બગાસું આવે છે.

તમે ઘણીવાર જોયું હશે કે જો કોઈ વ્યક્તિ બગાસું ખાતી હોય તો તેની આસપાસના અન્ય લોકોને પણ બગાસું આવે છે. છેવટે, એવું શા માટે થાય છે કે જ્યારે આપણે બીજા કોઈને આવું કરતા જોઈએ ત્યારે જ આપણે બગાસું ખાવાનું શરૂ કરીએ છીએ? શું આ માત્ર આળસની નિશાની છે કે પછી તેની પાછળ કોઈ વૈજ્ઞાનિક કારણ છે?

વાસ્તવમાં, બગાસું આવવું એ એક સામાન્ય પ્રક્રિયા છે. આ કોઈ બેક્ટેરિયલ કે વાઈરલ ઈન્ફેક્શન નથી, તો પછી બીજામાં આ વર્તણૂક આટલી ઝડપથી કેમ વિકસે છે. વૈજ્ઞાનિકોએ જવાબ શોધી કાઢ્યો છે, જેનું જોડાણ સીધું આપણા મગજમાંથી આવ્યું છે. ઈટાલીના વૈજ્ઞાનિકોના મતે આની પાછળ મિરર ન્યુરોન છે. આ ન્યુરોન કંઈપણ નવું શીખવા, નકલ કરવા અને સહાનુભૂતિ દર્શાવવા સાથે સંકળાયેલું છે. તેના નામ પ્રમાણે, તે સામેની વ્યક્તિનો પડછાયો બનાવે છે. આ જ કારણ છે કે જ્યારે આપણે કોઈને બગાસું ખાતું જોઈએ છીએ, ત્યારે મગજનો મિરર ન્યુરોન સક્રિય થઈ જાય છે અને આપણે તે જ કરવાનું શરૂ કરીએ છીએ.

આ ચેતાકોષની શોધ ગિયાકોમો રિઝોલાટી નામના ન્યુરોબાયોલોજીસ્ટ દ્વારા કરવામાં આવી હતી. પહેલા વાંદરાના મગજ પર સંશોધન કરીને તેને તેની ગતિવિધિ સમજાઈ. જ્યારે આ પ્રયોગ મનુષ્યમાં કરવામાં આવ્યો ત્યારે જાણવા મળ્યું કે તે અહીં પણ બરાબર એ જ રીતે કામ કરે છે. મગજના ચાર ભાગોમાં મિરર ન્યુરોન્સ જોવા મળે છે. આ ન્યુરોન તેમની કામ કરવાની ક્ષમતા પર પણ તેની અસર છોડે છે. ઓટીઝમ, સ્કિઝોફ્રેનિયા અને મગજ સંબંધિત કેટલાક રોગોમાં આ ચેતાકોષ પ્રભાવિત થાય છે અને તેની કાર્યક્ષમતા ઘટી જાય છે.