કયારેક ગામડાંઓ અને શહેરોમાં સૂર્યાસ્ત થતાંની સાથે જ ઝાંય– ઝાંયનો અવાજ સંભળાતો. એક નવા સંશોધનમાં જાણવા મળ્યું છે કે સમયની સાથે તમરાઓનું આ સંગીત શહેરોમાં વિલીન થઈ રહ્યું છે. આનું સૌથી મોટું કારણ પર્યાવરણમાં સતત વધી રહેલો માનવ અવાજ છે ડેનવર યુનિવર્સિટીના સંશોધકોએ તમરાઓ પર વધતા માનવ અવાજની અસરોનું મૂલ્યાંકન કયુ. ત્રણ વર્ષના લાંબા સંશોધનના પરિણામો બીએમસી ઇકોલોજી એન્ડ ઇવોલ્યુશન જર્નલમાં પ્રકાશિત થયા છે.

આ મુજબ માનવીના વધતા ઘોંઘાટને કારણે માત્ર તમરાઓનું સંગીત જ ધીમુ નથી પડું પરંતુ તેનું આયુષ્ય પણ ઘટી ગયું છે. સંશોધનના મુખ્ય લેખક, રોબિન એમ. ટિંગીટેલ્લા કહે છે કે ધ્વનિ પ્રદૂષણને કારણે તમરાઓ જેવા નાના જીવોની સંખ્યામાં ઘટાડો ઇકોસિસ્ટમને ગંભીર અસર કરી શકે છે. પૃથ્વી પરની ૯૫ ટકાથી વધુ પ્રજાતિઓ બેકબોન્સ વગરની છે. તેમાં જંતુઓ, કરચલો, ઝીંગા, ગોકળગાય, ઓકટોપસ, સ્ટારફિશ વગેરેનો સમાવેશ થાય છે.

સંશોધનમાં જાણવા મળ્યું છે કે ઘોંઘાટના આપેલ સ્તર પછી તમરાઓમાં પુખ્તાવસ્થા સુધી ટકી રહેવાની શકયતા ઓછી છે. માદા તમરાઓ કેટલા બાળકો પેદા કરે છે તેના પર આધાર રાખે છે કે તે કિશોરાવસ્થા અને પુખ્તાવસ્થા વચ્ચે કેવા ઘોંઘાટનો સામનો કરે છે. સંશોધકો કહે છે કે અન્ય જંતુઓ કે જેઓ એકબીજા સાથે વાતચીત કરવા માટે અવાજ પર આધાર રાખે છે તે પણ વધી રહેલા અવાજ પ્રદૂષણથી પ્રભાવિત થઈ શકે છે.
વૈજ્ઞાનિકોએ તમરાઓના કુદરતી રહેઠાણમાં ટ્રાફિકના અવાજનું પણ પરીક્ષણ કયુ હતું. તે ૬૦–૭૦ ડેસિબલ્સ સુધી હતું, જે વેકયૂમ કલીનરના અવાજની સમકક્ષ છે. સંશોધનોએ દર્શાવ્યું છે કે ૭૦ ડેસિબલ અવાજના સંપર્કમાં આવતા ક્રિકેટમાં શાંત વાતાવરણમાં જોવા મળતા તમરાઓ કરતાં પુખ્તાવસ્થા સુધી ટકી રહેવાની શકયતા ૩૫ ટકા ઓછી હતી