૧૯૮૬માં, એક સગીર મહિલા પર તે સમયે ૨૧ વર્ષના છોકરાએ બળાત્કાર ગુજાર્યો હતો. નવેમ્બર ૧૯૮૭માં, તેમને ટ્રાયલ કોર્ટે દોષિત ઠેરવ્યા અને સાત વર્ષની જેલની સજા ફટકારી. મામલો આગળ વધ્યો અને પીડિતા અલગ અલગ કોર્ટના ચક્કર લગાવતી રહી. ૨૦૧૩માં રાજસ્થાન હાઈકોર્ટે તેમને નિર્દોષ જાહેર કર્યો. કારણ એ આપવામાં આવ્યું હતું કે પીડિતા સહિત ફરિયાદ પક્ષના સાક્ષીઓ દ્વારા નક્કર નિવેદનો આપવામાં આવ્યા ન હતા.

હવે સુપ્રીમ કોર્ટે આ મામલાને હાઈકોર્ટ દ્વારા જે રીતે ઉકેલવામાં આવ્યો તેના પર આશ્ચર્ય વ્યક્ત કર્યું છે. તેમણે એ વાત પર પણ નારાજગી વ્યક્ત કરી કે તેમના નિર્ણયમાં પીડિતાનું નામ ઘણી વખત ઉલ્લેખવામાં આવ્યું છે. આરોપીને 4 અઠવાડિયામાં આત્મસમર્પણ કરવા અને ટ્રાયલ કોર્ટ દ્વારા આપવામાં આવેલી બાકીની સજા ભોગવવાનો નિર્દેશ આપવામાં આવ્યો છે.

મીડિયા રિપોર્ટ્સ અનુસાર, સર્વોચ્ચ અદાલતે કહ્યું, આ ખૂબ જ દુઃખદ છે કે આ સગીર છોકરી અને તેના પરિવારને તેમના જીવનના આ પીડાદાયક પ્રકરણનો અંત લાવવા માટે લગભગ ચાર દાયકા રાહ જોવી પડી. બેન્ચે કહ્યું, એ સાચું છે કે બાળ સાક્ષીએ પોતાની સામે થયેલા ગુના વિશે કંઈ કહ્યું ન હતું. ટ્રાયલ કોર્ટના રેકોર્ડ દર્શાવે છે કે ઘટના વિશે પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે પીડિતા ચૂપ રહી. જ્યારે વધુ પૂછવામાં આવ્યું, ત્યારે તેણી ફક્ત આંસુ જ વહાવ્યા.

કેસની સુનાવણી કરી રહેલા ન્યાયાધીશોએ કહ્યું કે આ આરોપીના પક્ષમાં ગણી શકાય નહીં. તેણે કહ્યું હતું કે છોકરીના મૌનનું કારણ આઘાત હતો. પીડિતા અંગે ન્યાયાધીશોએ કહ્યું, મુકદ્દમાનો સંપૂર્ણ ભાર તેના ખભા પર નાખવો અન્યાયી હશે. બેન્ચે એમ પણ કહ્યું કે એવો કોઈ નિયમ નથી કે જો કોઈ બદનક્ષીભર્યા નિવેદનો ન હોય તો દોષિત ઠેરવી શકાય નહીં. ખાસ કરીને જ્યારે અન્ય પુરાવા હોય.