રિપોર્ટમાં જણાવાયું છે કે સરેરાશ, દર 100 છોકરીઓ સામે ફક્ત 87 છોકરાઓ લઘુત્તમ વાંચન સ્તર પ્રાપ્ત કરી શકે છે. મધ્યમ આવક ધરાવતા દેશોમાં આ અંતર નોંધપાત્ર રીતે વધે છે, જ્યાં દર 100 છોકરીઓ સામેફક્ત 72 છોકરાઓ લઘુત્તમ વાંચન સ્તર પ્રાપ્ત કરી શકે છે. એટલે કે, અહીં 10 વર્ષના બાળકો પણ સામાન્ય લખાણ વાંચી શકતા નથી.

આ વલણો હોવા છતાં, રિપોર્ટમાં જણાવાયું છે કે ગણિતમાં લિંગ તફાવત બે દાયકાથી સ્થિર રહ્યો છે. જો કે, કોવિડ-19 રોગચાળા પછી આ સંતુલન બગડતું જણાય છે. રિપોર્ટ અનુસાર, બ્રાઝિલ, ચિલી, ઇંગ્લેન્ડ, ઇટાલી અને ન્યુઝીલેન્ડ જેવા દેશોમાં છોકરાઓની તુલનામાં છોકરીઓના ગણિત પ્રદર્શનમાં નોંધપાત્ર ઘટાડો જોવા મળ્યો છે.

શૈક્ષણિક સંગઠનોમાં નેતૃત્વમાં જાતિગત તફાવત હજુ પણ ખૂબ ઊંચો છે. ભારતમાં, 2021 માં 189 રાષ્ટ્રીય સંસ્થાઓમાંથી માત્ર 5 ટકા મહિલાઓ વાઇસ-ચાન્સેલર અથવા ડિરેક્ટર જેવા ઉચ્ચ હોદ્દા પર હતી. 2 ટકા મહિલાઓ રજિસ્ટ્રાર તરીકે હતી. 1,220 યુનિવર્સિટીઓના વ્યાપક સર્વેક્ષણમાં જાણવા મળ્યું છે કે માત્ર 9% મહિલાઓ વાઇસ-ચાન્સેલર હતી, અને 11% રજિસ્ટ્રાર અથવા ટોચના વહીવટી હોદ્દા પર હતી. ભારતમાં તમામ પ્રકારની શાળાઓમાં પ્રિન્સિપાલ તરીકે મહિલાઓનું પ્રતિનિધિત્વ પણ ઓછું છે. અહેવાલ દર્શાવે છે કે પ્રમોશનમાં લિંગ પૂર્વગ્રહ અને ટોચના હોદ્દાઓ પર મહિલાઓનું ઓછું પ્રતિનિધિત્વ મુખ્ય અવરોધો છે.

ભારતમાં, 60 ટકા પ્રાથમિક શિક્ષકો મહિલાઓ છે, પરંતુ 2022 સુધીમાં કેન્દ્રીય યુનિવર્સિટીઓમાં વાઇસ-ચાન્સેલરમાં માત્ર 13 ટકા મહિલાઓ હતી. વૈશ્વિક શિક્ષણ પ્રધાનોમાં માત્ર 19 ટકા મહિલાઓ છે. વૈશ્વિક સ્તરે, મહિલાઓ શિક્ષકોમાં 45 ટકા છે, પરંતુ શાળાના આચાર્યોમાં માત્ર 35 ટકા છે. મહામારી પછી ડિજિટલ વિભાજન: લાંબા સમય સુધી શાળાઓ બંધ રહેવાથી છોકરીઓ પર વધુ અસર પડી છે, ખાસ કરીને વિકાસશીલ દેશોમાં જ્યાં ડિજિટલ અસમાનતા વધુ છે.