ઉત્તર પ્રદેશના એક જિલ્લામાં એવા ઘણા ગામો છે જ્યાં લોકોનો મુખ્ય વ્યવસાય માત્ર ચોરી જ છે. અહીં ચોરીની યોગ્ય તાલીમ આપવામાં આવે છે અને એકવાર તાલીમ પૂરી થયા પછી ચોરોની બોલી લગાવવાનું શરૂ થાય છે. આ ચોંકાવનારી માહિતી ત્યારે સામે આવી જ્યારે એ મઉમાં સતત મોબાઈલ ચોરીના બનાવો વધી રહ્યા છે. જેના કારણે પોલીસ વિભાગ પણ કડક બન્યું છે.


સૌથી મોટી વાત એ હતી કે ચોરી બાદ સર્વિસ લાયસન્સ પર EMI નંબર લગાવવા છતાં મોબાઈલ ટ્રેસ થઈ શક્યો ન હતો. જે પોલીસ વિભાગ માટે મોટો પડકાર બની ગયો હતો. મોબાઈલ ચોરીની સતત ઘટનાઓને જોતા પોલીસ અધિક્ષક ઈલામરએ એક ટીમ બનાવી અને તેની તપાસ શરૂ કરી, ત્યારબાદ પોલીસ મોબાઈલ ચોરીની ઘટનાઓ પર સતત નજર રાખી રહી હતી.


ચોરીનો સુરાગ મળતાં, પોલીસે ઝારખંડ રાજ્યના તલઝારી પોલીસ સ્ટેશન, જિલ્લા સબહગનના મહારાજપુરના રહેવાસી ત્રણ ગુનેગારોની ધરપકડ કરી અને મોબાઈલ ચોરી ગેંગનો પર્દાફાશ કર્યો.


ચોરોની આંતરરાષ્ટ્રીય ગેંગનો પર્દાફાશ કરતી વખતે એક અધિકારીએ જણાવ્યું હતું કે આ લોકો મઉ અને આસપાસના જિલ્લાઓમાં મોબાઈલ ફોનની ચોરી કરતા હતા. ત્યારપછી આ લોકો બાંગ્લાદેશની બોર્ડર પર એક જગ્યાએ ચોરીના મોબાઈલના લોક તોડતા હતા અને ત્યાંથી ચોરીના મોબાઈલને તેમની ગેંગના સભ્યો બાંગ્લાદેશ લઈ જતા હતા, જેના કારણે મોબાઈલનો ઈએમઆઈ નંબર મળી શકતો ન હતો.
​​​​​​​

એસપી દ્વારા મોબાઈલ ચોરીની ગેંગનો પર્દાફાશ કરવા માટે રચવામાં આવેલી ટીમમાં એસઓજી ઈન્ચાર્જ મનોજ કુમાર સિંઘ અને સર્વેલન્સ ઈન્ચાર્જ પ્રમોદ સિંહ સાથે કેસનું નેતૃત્વ કરી રહેલા કોટવાલ મૌ સદર અનિલ સિંહે જણાવ્યું હતું કે જ્યારે આ ચોરોને પકડવા માટે કે તેમના ગામમાં ગયા ત્યારે ખબર પડી કે ત્યાં ચોરો માટે ટેન્ડર બહાર પાડવામાં આવે છે. તેઓ જેટલી ચોખ્ખી ચોરી કરે છે, તેટલી જ તેની ઊંચી બોલી લાગે છે.

સૌથી મહત્વની વાત એ છે કે આ ગામના બાળકોને ભણવા માટે શાળામાં નથી મોકલવામાં આવતા પરંતુ 10 વર્ષની ઉંમરથી ચોરીની ટ્રેનિંગ આપવામાં આવે છે. જ્યારે બાળક ચોરી કરવામાં પારંગત બને છે, ત્યારે ચોરોનો નેતા તેની બોલી લગાવે છે. આ ચોર ટોળકીના ઘટસ્ફોટમાં એવું બહાર આવ્યું હતું કે એક ચોરને દર મહિને ઓછામાં ઓછા 30,000 રૂપિયા ચૂકવવા પડે છે અને સરદારે કહેલી જગ્યાએ કામ કરવું પડે છે.