ભારતના ઉત્તરપૂર્વથી લઈને બાંગ્લાદેશ અને તેનાથી આગળ, વાંસના ફલો આવ્યા બાદ લગભગ હંમેશા પ્લેગ અથવા દુષ્કાળ આવે છે જે સ્થાનિક વસ્તીને ગંભીર અસર કરે છે
એક અહેવાલ મુજબ, વિશ્વભરમાં વાંસના ઉત્પાદનોનું બજાર મૂલ્ય ૧,૨૪૯ મિલિયન ડોલર કરતાં વધુ છે અને ૨૦૨૬ના અતં સુધીમાં ૧,૫૪૯ ડોલર સુધી પહોંચવાની અપેક્ષા છે. તાજેતરના વર્ષેામાં વાંસના લોરિંગ પર વધુ ધ્યાન આપવામાં આવી રહ્યું છે, ખાસ કરીને પર્યાવરણને અનુકૂળ અને ટકાઉ મકાન સામગ્રી શોધી રહેલા લોકોમાં.
એક નવા અહેવાલમાં, ઉત્તર–પૂર્વ ભારતમાં દુષ્કાળ માટે વાંસના છોડના ફલને જવાબદાર ગણવામાં આવ્યો છે. મિઝોરમ સરકારે ૧૮૧૫માં શ કરીને બે સદીઓથી વધુ સમયથી લગભગ ૫૦ વર્ષના અંતરાલમાં રાયમાં દુષ્કાળ નોંધ્યા છે. ડેટા દર્શાવે છે કે મિઝોરમ રાયે પણ તે જ સમયે દુષ્કાળનો સામનો કરવો પડો હતો યારે વાંસનો વિકાસ થયો હતો. મિઝોરમમાં પ્રથમ વખત ૧૯૧૧માં દુકાળ પડો હતો. ફરી ૧૯૫૯માં અને પછી ૨૦૦૭માં. સ્થાનિક લોકો વાંસના છોડના ફલોની આ ચક્રીય ઘટનાને મૌતમ કહે છે, જેનું નામ વાંસની એક પ્રજાતિ પરથી લેવામાં આવ્યું છે. યારે પણ તે ખીલે છે ત્યારે રાયમાં દુષ્કાળના ખરાબ સમાચાર આવે છે.
જર્નલ ફ્રન્ટિયર્સ ઇન પ્લાન્ટ સાયન્સમાં પ્રકાશિત થયેલા અભ્યાસ અનુસાર, વાંસની પ્રજાતિઓ ત્રણથી ૧૫૦ વર્ષ વચ્ચે ગમે ત્યાં ફલ આપી શકે છે. યારે ફલોની અવસ્થા આવે છે, ત્યારે વાંસના બધા ફલો એકસાથે ખીલે છે. આનાથી ઉંદરોની વસ્તીમાં મોટા પાયે વધારો થાય છે, એક ઘટના જે હોંગકોંગ અને દક્ષિણ અમેરિકાના ઘણા વિસ્તારોમાં જોવા મળી છે. આના કારણે પાક નાશ પામે છે, જેના કારણે દુષ્કાળ પડે છે. વાંસ ભાગ્યે જ મોટા પ્રમાણમાં મોર ઉત્પન્ન કરે છે અને તેમનું ચક્ર ૪૦ થી ૧૨૦ વર્ષ સુધી ટકી શકે છે. મેલોકાના બેકિસફેરા એ મિઝોરમમાં વાંસની એક મોટી પ્રજાતિ છે જે સ્થાનિક રીતે મૌતુક તરીકે ઓળખાય છે. તે દર ૪૮ થી ૫૦ વર્ષમાં એકવાર ફલ આવે છે અને આ સમય દરમિયાન લાખો વાંસના છોડ મોટા પ્રમાણમાં બીજ ઉત્પન્ન કરે છે.
આ વિસ્તારમાં કાળા ઉંદરોની વસ્તી આ પોષક તત્વોથી ભરપૂર બીજ તરફ આકર્ષાય છે અને તેમની વસ્તીમાં અચાનક વધારો જોવા મળે છે. તેઓ બધા બીજ ખાય છે. તેથી તેઓ માનવ વસાહતો તરફ દોડે છે યાં તેઓ ડાંગર, મકાઈ અને અન્ય આવશ્યક પાકોના ખેતરો પર હત્પમલો કરે છે. ભૂખ્યા ઉંદરો પાકનો નાશ કરે છે, જેના કારણે અસરગ્રસ્ત વિસ્તારોમાં ખેતીની તકલીફ અને દુકાળ પડે છે